Aasmund Nordstoga

Det er haust. Lauvskogen sprakar i fargar rundt ein. Fingertuppane er såre – under neglane ligg eit tykt lag med fuktig mold. I morgon er hender og fingrar tørre som sandpapir og oppsprekte som ein solvend timrevegg.

Pandemien er i ferd med å sleppe taket, og me kan sakte reise oss og få eit vidare utsyn.

Om to dagar skjer det. På måndag kjem den endelege meiningsmålinga. Den som verkeleg betyr noko. Dersom me verkeleg meiner at landet treng eit nytt styre og ein ny kurs, er det no det gjeld!

Kva gjer "Nordstoga i helga"? Jau denne helga er han både på fest, på konsertar, på foredrag, han er heime og han er på arbeid. Litt av eit kinderegg!

Alle kan fylgje draumen. Ikkje alle kan gjere det heimafrå.

Oisann! Der var me komne til seiste dagen i juli. Månaden som lovar sol og sommar og dovne dagar.

Noko seier meg at svært mange nordmenn har svært god råd.

Me må vera mykje flinkare til å lyfte fram løysingane, enn å peike på problema og på kvarandre.

Landbruket kan flikkast på. Men må me vekse oss større kvar gong?

Ungdomen er klar til å styre sjølv, men slepper mor og far rattet?